Divan edebiyatı şairleri, genellikle medrese eğitimi almış, Arapça ve Farsça dillerine hakim, saray çevresinde veya devlet kademelerinde görev yapmış kişilerdi. Şiirlerini aruz vezniyle yazmışlar ve Divan adı verilen eserlerde toplamışlardır.
Önemli Özellikleri:
- Dil ve Üslup: Ağır ve süslü bir dil kullanmışlardır. Mazmun adı verilen kalıplaşmış benzetmeler ve imgeler sıklıkla görülür. (https://www.nedemek.page/kavramlar/mazmun)
- Konular: Aşk, şarap, din, tasavvuf, övgü, yergi gibi konuları işlemişlerdir. Aşk genellikle platonik ve ulaşılmazdır.
- Nazım Biçimleri: Gazel, kaside, mesnevi, terkib-i bent, terci-i bent, kıta, rubai, tuyuğ gibi nazım biçimlerini kullanmışlardır. (https://www.nedemek.page/kavramlar/gazel, https://www.nedemek.page/kavramlar/kaside, https://www.nedemek.page/kavramlar/mesnevi)
- Edebi Sanatlar: Teşbih, istiare, mecaz, kinaye, tezat, tevriye gibi edebi sanatlara başvurmuşlardır. (https://www.nedemek.page/kavramlar/teşbih, https://www.nedemek.page/kavramlar/istiare)
- Tasavvuf: Birçok şair, tasavvufi düşüncelerden etkilenmiş ve şiirlerinde vahdet-i vücut gibi kavramları işlemiştir. (https://www.nedemek.page/kavramlar/vahdet-i%20vücut)
Önemli Divan Edebiyatı Şairleri:
Divan edebiyatı şairleri, Türk edebiyatının önemli bir parçasıdır ve eserleri günümüzde de okunmaya ve incelenmeye devam etmektedir.